Kadzidło
Jego woń wydziela się podczas
spalania żywicy dwóch rodzajów drzewa bosweliowego. Głównym obszarem produkcji kadzidła
w starożytności była Saba w Arabii oraz Abisynia i Indie. Szcególnym kunsztem w sporządzaniu
pachnącego kadzidła wyróżniali się Egipcjanie, zmieniając jego skład stosownie do
czasu i okoliczności spalania. Sztuką było zwłaszcza przygotowanie takiej mieszanki,
której dym unosiłby się prosto w górę. Zapewne właśnie podczas pobytu w Egipcie
(przez ponad 400 lat) Izraelici nauczyli się przygotowywania różnych wonności.
W ulatywaniu w górę i rozprzestrzenianiu się kłębów kadzidła
dostrzegamy symbol uduchowienia, dążenia wzwyż, ofiary, modlitwy, uwielbienia Boga.
Złoto
Nie ulegające zniszczeniu przez
ogień, rdzę i żrące ciecze złoto jest symbolem czegoś wielkiego i wartościowego,
czego posiadanie zapewnia władzę i poważanie. Złoty kolor był także symbolem nieba,
dlatego np. w świątyniach i pałacach często pozłacano belki wiązań dachowych
i dachy. Złote tło mozaik, zwłaszcza w sztuce bizantyjskiej, wskazuje na żywioł
czystego światła, w którym mieszka Bóg ze swoimi świętymi. Złota aureola wokół
ich głów ma to samo znaczenie. Szerokie zastosowanie złota w kulcie miało charakter
symboliczny - chciano okazać cześć Najwyższemu tym, co najdrogocenniejsze na ziemi.
Obecne przepisy liturgiczne nakazują, aby były wyłącznie ze złota lub pozłacane te
święte sprzęty, z którymi bezpośrednio styka się Najświętsze. W Biblii złoto jest
też symbolem madrości i sprawiedliwości, często doświadczonej w wielu przeciwnościach:
"W ogniu doświadcza się złoto, a ludzi miłych Bogu - w piecu
utrapienia" (Syr 2,5).
Mirra
Jest miło pachnącą cieczą o gorzkim smaku, która sączy
się z kory pewnego gatunku drzewa balsamowego. Była bardzo lubianym kosmetykiem w starożytności,
używały jej kobiety do pielęgnacji skóry, skrapianą też nią szaty i łoża, noszono
ją w woreczkach na piersi, aby stale wdychać jej orzeźwiającą woń. Znane było także
jej działanie lecznicze. Egipcjanie używali mirry do balsamowania zwłok. Stąd mirra złożona
w darze przez magów odnosi się do natury ludzkiej i smierci Chrystusa.
oprac. Wioletta Masiuda
Strona główna